Lena przeprowadziła się do nowego domu i czuje się strasznie samotna. Pewnegi dnia dziewczynka spotyka na ulicy rodzinę bezdomnych kotów. Dzięki nim wreszcie zaczyna być szczęśliwa, a na jej twarzy coraz częściej gości uśmiech. Jej ulubionej, najmilszej kici nadaje imię Nutka, którą kiedy przyszła do ic ogródka, chowa w szklarni. Kotka była sekretem Leny i jej brata Witka. Babcia by się zezłościła gdyby odkryła, że chowają przed nią zwierzę, więc musieli być ostrożni. W pewnym mkmencie zorientowali się, że w szklarni jest zbyt wiele dziur dlatego przenieśli Nutkę do domu. Koleżanka dziewczynki, Sara chciała zobaczyć zwierzaka, jednak zbliżała się babcia, która nie mogła usłyszeć nic o kocie. Dzieci wymyśliły wymówkę, żeby ta nie mogła przyjść do nich. Dziewczyna się zawiodła i w pewien sposób obraziła na nich po czym odeszła z mamą. Lena jednak odczuwała ulgę, że babcia nie usłyszała o jej sekrecie. Babcia porozmawiała potem z nim i stwierdziła, że miło było by mieć kota w domu, na co Lena i jej brat się zdziwili, gdyż tata powiedział im, że jego mama nie lubi zwierząt, bo brudzą. Po tej rozmowie rodzeństwo zdecydowałoby, że powiedzą potem tacie i babci o kotce. W nocy jednak, gdy spali kotka spadła z łóżka i przez nie zamknięte drzwi od pokoju Leny, zeszła po schodach do kuchni i jadła chleb, który zostawił na stole ojciec dzieci. Rano, gdy Lena wstała zobaczyła, że Nutki nie ma w pokoju i spanikowała po czym razem z Witkiem zaczęli poszukiwania. Kotki jednak nigdzie nie znaleziono. Dziewczynka zaczęła płakać budząc tym babcie i tatę. Dzieci były zmuszone wyjaśnić, że chowali zwierzaka w szafie. Babcia i tata zdecydowali po swojej wcześniejszej wieczornej rozmowie, że przygarną kota, a teraz jeśli go znajdą. Omawiając, że Nutka może być przy cukierni, gdzie ją znaleźli oraz, że jest ona czarno-biała, babcia znalazła kotkę w szafce, do której się wkradła w nocy. Po tym wszystkim rodzina przygarnęła kota, a dziewczynka opowiedziała wszystko swojej koleżance Sarze.
