„Elegia ... (o chłopcu polskim)“ zbudowana jest z trzech strof, po cztery wersy każda, liczba sylab od 13-15, średniówka po 8 sylabie, rymy męskie, rymy niedokładne.
Utwór jest metaforą losu młodego pokolenia, które zostało zmuszone do dorastania w czasie wojny i wali o ojczyznę.
5 epitetów: „smutne oczy“, „jasny synku“, „ruda krew”, „żółte ściegi”, „żelazne łzy"
4 przenośnie: „wisielcami drzew", "haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudą krwią",
„wyszywali wisielcami drzew płynące morze“, „odkarmili bochnem trwóg“
1 porównanie: "od snów, co jak motyl drżą"
zdrobnienia: „synku”, „syneczku”
