Odpowiedź:Bohater romantyczny to jednostka wybitna. Jest nieprzeciętny i zbuntowany, a przez to samotny. Najczęściej pozostaje niezrozumiały przez otoczenie, choć to w imieniu ludzi występuje. Ma aspiracje, by zostać politycznym przywódcą narodu. Idei, w którą wierzy, poświęca się tak bardzo, że jest w stanie oddać za nią życie.
Trzeba jednak pamiętać, że bohater romantyczny to też osoba niezwykle uczuciowa. Targają nią różne emocje. To też kreacja wewnętrznie rozdarta. W jego umyśle trwa nieustanna walka dobra ze złem. Musi dokonywać niełatwych wyborów.
Typowym bohaterem romantycznym jest Gustaw z III części "Dziadów" Adama Mickiewicza. Postrzega on świat przez pryzmat uczuć, zwłaszcza miłości. Czuje ją całym sobą. Kiedy jego ukochana go odrzuca, Gustaw czuje się samotny i nieszczęśliwy. Ma poczucie bezsensu życia. Buntuje się przeciwko ogólnie przyjętym normom. Wyraża niechęć do innych ludzi, którzy postrzegają go jako osobę szaloną.
W III części „Dziadów” Gustaw zmienia jednak priorytety: uczucie do kobiety staje się mniej ważne. Umiera Gustaw, rodzi się Konrad. Nie pozbywa się jednak cech bohatera romantycznego. Nadal pozostaje silną jednostką. Jego ambicją jest przewodzenie narodowi, a nawet – co już trąci pychą – zbawienie ludzkości. Ma poczucie wyjątkowości. Dla narodu jest w stanie poświęcić swoje życie. Zwraca się nawet przeciw Bogu. W scenie II (Wielkiej improwizacji) jest o krok od bluźnierstwa. Buntuje się wobec normom obyczajowym i moralnym. Nie akceptuje różnic i podziałów społecznych.
