Na początek tyle, ale oczywiście można pracę "rozbudować".
Matka Boska była w średniowieczu otaczana szczególną czcią. W średniowiecznej literaturze odnajdziemy różne wizerunki Matki Boskiej.
W „Bogurodzicy” jest Ona orędowniczką i pośredniczką pomiędzy grzeszną ludzkością a miłosiernym Synem. Modlący się ludzie zwracają się w modlitwie do Matki Bożej z prośbą o wstawienie się za nich u Syna, aby pozyskała Jego przychylność dla ludzi. Proszą Ją również o wsparcie w modlitwach i wyproszenie u Syna takich łask jak: zdrowie, spokój, dobrobyt na ziemi, a po śmierci życie wieczne w otoczeniu aniołów z przychylnością Boga.
Matka Boska w „Bogurodzicy" jest pośredniczką pomiędzy Chrystusem a ludźmi, jedyną i wybraną przez Boga dla zrodzenia Odkupiciela, istotą boską i niedostępną, opiekuńczą, oddaną wszystkim ludziom, do której wznosi się modły.
Z kolei w „Lamencie świętokrzyskim” ukazana jest jako kochająca Matka cierpiącego na krzyżu Syna-Człowieka. Jego śmierć postrzega w wymiarze ludzkim, dlatego jej postawa i zachowania są typowo ludzkie.
Matka Boska cierpi jak zwykły człowiek, odczuwając rozpacz, ból, smutek i bezradność.
Patrząc na Jego mękę chciałaby ulżyć mu w cierpieniu i bólu, jednak nie jest w stanie nic zrobić. Żali się do innych matek, by nigdy nie musiały być świadkami męki i śmierci swych dzieci. Należy Ona do wspólnoty wszystkich kobiet, które doświadczyły macierzyństwa i rozumieją uczucia spowodowane widokiem umierającego syna. To obraz kobiety która przechodzi katusze, mimo to jej wiara nie zostaje zachwiana, gdyż jak syna kocha również Boga i godzi się z jego wyrokami.
Matka Boska była przedstawiana różnorodnie. Jest Ona matką Zbawiciela, matką wszystkich ludzi, która wstawia się za nimi u swego Syna, na której pomoc i opiekę mogą liczyć, zupełnie jak w przypadku „zwyczajnej” matki, która cierpi, gdy umiera jej jedyny syn.
