Germanizacja była następstwem przegranej Polski w wyniku powstania styczniowego, które upadło w roku 1864. Niemiecki zaborca obawiał się, że Polacy będą próbowali ponownie wystąpić przeciwko niemu, dlatego też zadecydował o tym, aby wyniszczyć całkowicie polski naród, a także kulturę i tradycję. Objawiało się to chociażby poprzez wprowadzenie kulturkampfu przez nowego kanclerza Zjednoczonych Niemiec - Otto von Bismarcka. Ze szkół oraz urzędów usunięto wówczas język polski, zaś polskich nauczycieli zwolniono. Nawet w jednej ze szkół we Wrześni strajkowały dzieci, jednak zostały za to ukarane. Wprowadzono również ustawę kagańcową, która zabraniała posługiwania się językiem polskim w miejscach publicznych. Niemieckiej administracji sprzeciwił się Michał Drzymała, który przez to, że nie dostał pozwolenia na budowę domu zamieszkał w wozie cyrkowym, który codziennie musiał przesuwać, aby nie podlegać prawu budowlanemu, ale niestety i jego działania skończyły się fiaskiem, ponieważ Niemcom udało się usunąć jego wóz, więc tę działkę musiał sprzedać. W ramach germanizacji prowadzono także walkę z kościołem katolickim, który stał na straży tradycji - próbowano go bezskutecznie podporządkować ówczesnej władzy. Powstała również Hakata, która była niemiecką organizacją nacjonalistyczną mającą na celu dopilnowanie tego, aby proces germanizacji przebiegał należycie. Zajmowała się ona też sprowadzaniem Niemców na ziemie polskie i zachęcanie ich do wykupu ziem. Członkowie tej grupy także mieli swój udział w rugach pruskich, czyli w masowych wysiedleniach Polaków. Wszystkie te działania wywołały jednak odwrotny skutek - na ziemiach polskich wykształcił się wewnętrzny ruch oporu, istniało tajne nauczanie języka polskiego, przekazywano sobie wszelkie tradycje oraz historię narodu.
