Odpowiedź:
Ewolucja to proces stopniowych zmian w budowie ciała i sposobie życia organizmów; prowadzi on do powstawania nowych gatunków. Bezpośrednimi dowodami potwierdzającymi ewolucję są skamieniałości i formy przejściowe.
2.
BEZPOŚREDNIE DOWODY EWOLUCJI - w oparciu o badania paleontologiczne:
Skamieniałości - fragmenty oraz ślady życia organizmów w minionych epokach geologicznych.
Typowe skamieniałości - szczątki roślin i zwierząt w stanie fosylnym
Odciski i odlewy, najczęściej w skałach osadowych np. karbońskich paproci drzewiastych
Szczątki kopalne w postaci kłów, kości, zębów np. dinozaurów
Inkluzje - zatopione np. w bursztynie owady, zachowany w wiecznej zmarzlinie mamut
POŚREDNIE DOWODY EWOLUCJI - są to dane dostarczane z różnych dziedzin, tj. z anatomii porównawczej, embriologii, systematyki, biogeografii, fizjologii i biochemii, które wskazują na jedność świata żywego.
Narządy szczątkowe - u form współczesnych zredukowane, u przodków dobrze rozwinięte narządy. U człowieka narządami szczątkowymi są np. kość ogonowa, zęby mądrości, wyrostek robaczkowy. Obecność narządów szczątkowych byłaby niewytłumaczalna, gdyby organizmy nie zmieniały się w czasie, ponieważ jednak ewolucja miała miejsce logiczne jest ich występowanie. Atawizmy - pierwotne lub wtórne występowanie cechy charakterystycznej dla odległych przodków osobnika. Przykładem atawizmu jest np. odruch czepny u noworodków.
Narządy homologiczne - o wspólnym pochodzeniu i planie budowy, ale różne może być ich wykorzystanie. Przykładem są łuski rogowe u gadów i pióra ptaków. Dla taksonoma ustalenie homologii w budowie jest podstawowym kryterium klasyfikacji do danej grupy systematycznej. Trzeba mieć na uwadze, że czasem homologia może przypominać analogię (podobieństwo pozorne). Narządy analogiczne to bardzo podobne do siebie narządy, ale nie na skutek wspólnego pochodzenia, ale w skutek pełnienia podobnych funkcji i czynności w organizmie, przykładem jest skrzydło owada i ptaka. Podobna sytuacja mogła zajść w przypadku organizmów bytujących w podobnych siedliskach, ale zupełnie ze sobą nie spokrewnionych, np. delfin mimo, że żyje w wodzie i posiada opływowy kształt ciała nie jest rybą a ssakiem. Odróżnienie podobieństw rzeczywistych (homologii) od podobieństw pozornych jest czasem trudne, przyjmuje się wtedy zasadę, że im więcej elementów podobnych wykazują porównywalne narządy tym większe prawdopodobieństwo, że są homologiami.
Dowody z embriologii, czyli z rozwoju zarodka i płodu. Najlepiej znaczenie tego typu dowodów tłumaczy prawo biogenetyczne, mówiące iż w trakcie ontogenezy, czyli rozwoju osobniczego, organizm przechodzi przez główne etapy, które w filogenezie, czyli w rozwoju rodowym przechodził cały ród. Oczywiście w rozwoju osobniczym występują również cechy właściwe tylko zarodkom, związane z przystosowaniem do warunków w jakich występują a nie stwierdzane w rozwoju rodowym.
4. Dobór naturalny (selekcja naturalna) – jeden z mechanizmów ewolucji biologicznej, prowadzący do ukierunkowanych zmian w populacji zwiększających ich przeciętne przystosowanie, czyli adaptację do warunków środowiskowych, poza okresem wymierania.
5.Dobór naturalny jest kontrolowany przez naturę ; sztuczna selekcja jest kontrolowana i koordynowana wyłącznie przez ludzi . Doboru naturalnego dokonuje się na wszystkich typach organizmów; Sztuczna selekcja jest przetwarzana na niektóre selektywne organizmy ludzkich pragnień.
