Odpowiedź:
Najniebezpieczniejszym etapem podróży Stasia i Nel nie był pobyt w pełnym dzikich i żądnych mordu derwiszów Chartumie ani głodującym Omdurmanie. Nie była nim również podróż do Faszody, gdzie zbierała swoje żniwo febra. Najbliżej śmierci mali podróżnicy znaleźli się na samym końcu swojej wędrówki, przemierzając bezwodną pustynię położoną za wioskami Wa-himów. Karawanie prowadzonej przez Stasia nie udało się znaleźć nawet skrawka cienia na płaskiej, pozbawionej drzew przestrzeni. Słońce prażyło niemiłosiernie. Skromne zapasy wody, które przezornie zabrał ze sobą chłopiec, szybko się wyczerpały i małych podróżników wraz ze wszystkimi ich pomocnikami z pewnością spotkałaby śmierć, gdyby nie zostali uratowani przez kapitana Glena i doktora Clary’ego.
