Odpowiedź :
Odpowiedź:
CEBULA
ironiczny, refleksyjny nastrój
p. liryczny to człowiek, filozof
sytuacja liryczna: podmiot liryczny prowadzi rozważania, w których porównuje ze sobą cebulę z tematem wiersza, czyli istotą człowieczeństwa.
epitety np. „anatomia gwałtowna”, „pokrętne jelita”, „najnadobniejszy brzuch świata”, „byt niesprzeczny”
język jest raczej prosty
Poprzez neologizmy pochodzące od słowa „cebula” zauważa on, że dzięki swoim warstwom cebula jest dokładnie taka sama zarówno na zewnątrz, jak i w środku. W ten sposób poetka uwypukla „stopień cebulistości”, czyli wymyśloną przez podmiot liryczny miarą esencjonalności cebuli (esencjonalność to nurt w filozofii zastanawiający się nad istotą danych bytów, czyli np. co czyni cebulę cebulą, a człowieka człowiekiem). W drugiej strofie jednorodna budowa cebuli zostaje skontrastowana z ironicznym opisem ludzkiego ciała, którego wnętrzności zostają opisane jako „inferno w nas interny”, „anatomia gwałtowna”, „pokrętne jelita”. Osoba mówiąca w wierszu podkreśla zatem brzydotę i niejednorodność wnętrza człowieka, przez które nie jest on doskonały, przynajmniej z pozoru.
Wyjaśnienie: