Odpowiedź:
Gdy poranne słońce oświetliło obozowisko, cała czwórka zeszła na ziemię. Kali rozpalił ognisko, by wysuszyć mokre ubrania. Staś badał spustoszenia poczynione przez burzę i lwy. Trzy konie zostały rozszarpane i przedstawiały okrutny widok. Po chwili pojawił się uszczęśliwiony Saba i złożył u stóp Stasia swój łup. Była to pręgowana hiena z odgryzioną nogą. Kali tymczasem przygotował smaczny i pożywny rosół z mięsa pentarek, pasków polędwicy z gnu i ziaren durry. Nel wyglądała bardzo źle. Była niewyspana, wyczerpana i bardzo blada. Staś, bojąc się ataku febry, nakarmił ją ostatnią porcją chininy. Wyruszyli w dalszą drogę, gdyż trupy pogryzionych przez lwy koni straszyły dziewczynkę. Jechali brzegiem podzwrotnikowego lasu, podziwiając jego bujną roślinność - wielobarwne storczyki o przeróżnych kształtach, krzewy dzikiego jaśminu, rozłożyste paprocie, daktylowce, chlebowce, palmy wachlarzowe i wiele innych. Kolorowe papużki i małe małpki żałobniczki przyglądały się ciekawie podróżnym. Kali opowiadał o sposobach polowania na lwy w jego wiosce. Na końcu parowu, którym jechali, zobaczyli wielką skałę. Oderwała się od podłoża i zablokowała przejście. Stała się też pułapką dla ogromnego, leżącego z osłabienia słonia. Początkowo Staś zamierzał zabić wyczerpane zwierzę, ale powstrzymały go błagalne prośby małej przyjaciółki. Chłopiec postanowił więc zebrać gałęzie i owoce i już wkrótce, ku wielkiej radości Nel, wszyscy karmili olbrzyma melonami, trawą i liśćmi. Gdy zwierzę się najadło, wstało i zbliżywszy się do pobliskiego wodospadu, piło wodę długą trąbą. Nel była szczęśliwa, że uratowali słonia od śmierci głodowej. Pełna ufności w możliwości Stasia szepnęła mu, że na pewno znajdzie sposób na uwolnienie słonia z pułapki.
