Uważam, że w obliczu niezawinionego cierpienia wiara jest nadal możliwa.
Jak widzimy na przykładzie Ojca Paneloux obrazy cierpienia spowodowanego dżumą nie odciągnęły go od jego wiary, a jedynie zmieniły jego podejście do niej. Co więcej, ojciec Paneloux dzięki dżumie zrozumiał, że jego wiara nie była wystarczająca i pełna. Ojciec tłumaczył, że choć cierpienia nie da się uzasadnić to trzeba je zaakceptować. Namawiał do wyrzeknięcia się własnego egoizmu i oddanie się miłości do Boga nawet w najtrudniejszym momencie.
Innymi przykładami postaci, które nie wyrzekły się Boga widząc wokół nich niezawinione cierpienie są chrześcijanie w powieści Quo Vadis Henryka Sienkiewicza. Na przykładzie postawy Ursusa widzimy, że mimo tego, że widzi jak traktowani są chrześcijanie w Rzymie i w jakiej żyją nędzy nadal uważa, że wiara jest jedynym sposobem na godne życie. Nie wyrzeka się jej nawet w obliczu śmierci.
Jak widzimy obrazy niezawinionego cierpienia nie tylko nie odciągają nas od Boga ale nawet przyciągają do niego bliżej. Bóg w obliczu takich tragedii może być jedynym wsparciem i pomocą.
Prawidłowo napisana rozprawka powinna składać się z następujących części: