Odpowiedź:
Och, Panie Jezu, kiedy pot zmieszany z krwią zalał Ci twarz,– nagle zauważyłeś, że przez tłum przeciska się św. Weronika, by Cię otrzeć. Weronika, mimo, iż była świadoma, że zaliczanie się do grona Twoich przyjaciół, grozi poważnymi nieprzyjemnościami, a nawet śmiercią, zdobyła się na ten bohaterski gest, za co otrzymuje od Ciebie najwspanialszy dar, Twoją podobiznę.Ja zaś, kiedy sięgam pamięcią do tych lat przed Wilnem, gdy przypomnę sobie, ile to razy nie przyznałam się do Ciebie Jezu, ile to razy śmiałam się z wiary, z kościoła, bo tak było wygodniej… Teraz też czasami boję się publicznie przyznać do Ciebie. Zwłaszcza, kiedy jestem w towarzystwie osób o poglądach – innych niż moje. Dlatego też, proszę Cię, Panie Jezu, przymnóż mi odwagi w wierze. Tak, abym zawsze miała odwagę, opowiadać się za Tobą.
Wyjaśnienie:
Nie wiem czy dobrze,
