epitety: „naszej telewizji“, „straszny konserwatysta“, „dobrej szkoły“, „szkoły publiczne“, „budżet federalny“, „fatalny obyczaj“,
wykrzyknienia: „A, polskie!”,
pytania retoryczne: „Przepraszam, nie dosłyszałam nazwiska? ...Banaczek? ...
Czy to czeskie nazwisko?“, Państwo przyjechali całą rodziną? dawno?”, „Więc? co słychać w Polsce?”
metafora: „jeży się włos“
wyliczenie: „tu krakersy, potato chips, sałatka (...)“
powtórzenia: „pan z Polski - znam Polskę”