Tekst do poprawy Gdy szedłem do szkoły, to już miałem złe przeczucia i coś mówiło mi, żebym zawrócił Oczywiście spóźniłem się, bo zatrzymał mnie portier i pytał się, gdzie mam kartę do drzwi. Ja mu na to odpowiedziałem, że nie mam. W końcu mnie wpuścił, ale powiedział, że na drugi raz mnie nie wpuści i będę musiał wrócić się do domu Gdy wszedłem do klasy, nauczycielka spojrzała się na mnie tak, jakbym był jedynym uczniem, który kiedykolwiek się spóźnił, a potem zaczęła oddawać kartkówki. Najpierw oddała test mojemu koledze z ławki, później tej Magdzie, która ma brata w szkolnej drużynie piłki nożnej i wciąż się nim chwali. W końcu I >> przyszła kolej na mnie. Wyraz twarzy polonistki mówił wszystko. Na kartkówce na samym dole była napisana czerwonym długopisem ocena dopuszczająca. Zacząłem przyglądać się moim błędom. Było mi bardzo przykro, bo przygotowywałem się do tej klasówki w poniedziałek, wtorek, a nawet we środę, kiedy rodzice pojechali do wujka. Ja też chciałem tam jechać, bo lubię spotykać się z moimi kuzynami, którzy są w moim wieku. W tę środę nie pojechałem, bo chciałem się dobrze przygotować do klasówki z polskiego. Pod klasówką polonistka napisała, że nie formułuję precyzyjnych odpowiedzi i nie piszę na temat. Zupełnie nie wiem, jak sobie z tym problemem poradzić.​