Odpowiedź:
Gomułka jako fundament swojej polityki rolnej ogłosił niestosowanie przemocy dla dokonywania zmian w stosunkach rolnych. Na początku swoich rządów zezwolił na rozwiązywanie spółdzielni rolniczych (założonych często pod przymusem w czasach stalinizmu). Uznano, że indywidualne gospodarstwa chłopskie nie są sprzeczne z doktryną socjalizmu. W 1959 odbył się I Krajowy Zjazd Kółek Rolniczych. Według zamysłu Gomułki, wprowadzając instytucję kółek rolniczych należało się oprzeć na doświadczeniach historycznych ruchu spółdzielczego i samoorganizacji wytwórców w Wielkopolsce. Na skutek tej decyzji powstała masowa organizacja chłopska[89]. W latach 60. rozpoczęto budowę zakładów chemicznych pracujących na potrzeby rolnictwa, co w okresie późniejszym zaowocowało dużym postępem w nawożeniu mineralnym i chemizacji produkcji rolnej. Zapoczątkowano rozbudowę i modernizację przemysłu maszyn rolniczych. Na gruncie teoretycznym rozpoczęto pracę nad możliwościami stymulacji rolnictwa przez mechanizmy ekonomiczne, a nie wyłącznie administracyjne. Jednocześnie utrzymano administracyjny system obowiązkowych dostaw płodów rolnych przez indywidualnych rolników i rozległy system kontraktacji, warunkujący dostęp rolników do środków produkcji od dostaw produktów rolnych do skupu. Utrzymywał się stan upośledzenia socjalnego rolników w stosunku do ludności miejskiej (brak powszechnego systemu ubezpieczeń społecznych oraz opieki zdrowotnej). Ziemia państwowa nie mogła być sprzedawana w prywatne ręce. Również np. nowo wyprodukowane ciągniki mogły być użytkowane na potrzeby zespołowe.
Wyjaśnienie:
