1. Polityka zagraniczna II RP w latach dwudziestych
a) sojusznicy:
Łotwa – była wdzięczna za pomoc w wojnie z bolszewicką Rosją.
Rumunia – szukała sojusznika obawiając się ZSRR . 03.03.1921 r. – układ sojuszniczy –
wzajemna pomoc w przypadku wojny z Rosją radz.
Francja – była zainteresowana osłabieniem Niemiec. 19.02.1921 r. –układ sojuszniczy. –
wzajemna pomoc w przypadku wojny z Niemcami.
b) wrogowie:
Niemcy – chciały odzyskad utracone na rzecz II RP ziemie,
ZSRR – chciał likwidacji II RP.
Litwa – chciała odzyskad Wileoszczyznę.
Czechosłowacja – zajęła Zaolzie, Spisz i Orawę. Czuliśmy się oszukani
2. Pogorszenie się sytuacji II RP w latach dwudziestych a) układ w Rapallo w 1922 r.
został zawarty między ZSRR, a Republiką Weimarską (Niemcy)
postanowienia:
nawiązanie stosunków dyplomatycznych między w/w paostwami,
oba rządy zobowiązały się zrezygnowad z żądao finansowych wobec siebie tajne porozumienie wojskowe
sojusz między dwoma największymi wrogami paostwa polskiego spowodował wzrost zagrożenia II RP
b) konferencja w Locarno z 1925 r.
wzięły w niej udział Niemcy, Francja, Belgia, Włochy, Wielka Brytania,
na konferencji zawarto tzw. „Pakt reoski”. Podpisały go Niemcy z jednej strony i Francja z
Belgią z drugiej strony
gwarantował nienaruszalnośd niemieckiej granicy zachodniej z Francją i Belgią,
gwarantami paktu stały się Wielka Brytania i Włochy, które zobowiązały się w razie
agresji jednej ze stron udzielid pomocy stronie napadniętej, w osobnym układzie Belgia zrzekła się statusu neutralności
skutki dla Polski - Niemcy nie chciały zagwarantowad swojej wschodniej granicy; w ten sposób zapowiedziały, że będą dążyd do jej zmiany. Ponieważ Francja wyraziła zgodę na ten pakt, jej wiarygodnośd jako naszego sojusznika znacznie zmalała.
