Cechy Sienkiewiczowskiej powieści historycznej w Potopie
Postrzeganie historii poprzez podkreślenie szczególnej roli działań wielkich ludzi - podkreślenie roli oddanych królowi rycerzy takich jak Zagłoba.
Skłonność do uproszczeń i pomijania faktów historycznych - Obrona Częstochowy nie była tak ważną walką jak przedstawia to Sienkiewicz.
Subiektywizm w ocenie wybranych wydarzeń historycznych - Sienkiewicz przemilczał wiele nieudanych i przegranych potyczek ze Szwedami.
Barwność, poetyckość opisu - opisy awanturniczej natury Kmicica.
Koloryt lokalny, opis obyczajów, stosunków społecznych - opisy wspólnych uczt.
Idealizacja wybranych postaci literackich - idealizacja Sapiehy czy Stefana Czarneckiego.
Podkreślenie osobistych motywacji działań postaci (personalizm) - opis motywacji Radziwiła czy Chmielnickiego.
Potop Henryka Sienkiewicza to druga część jego trylogii opisująca losy Andrzeja Kmicica na tle nadciągającego na tereny Polski szwedzkiego najazdu, tzw. Potopu szwedzkiego.
