Maksymilian Kolbe uważał swoich oprawców za biednych, ponieważ nie patrzył przyziemnymi stereotypami, ale kierował się miłością. On wierzył, że jeśli odda życie za swoich braci, to Pan da mu niewiędnący wieniec chwały. Lecz jemu żal było tych Niemców, którzy pałali nienawiścią, ponieważ chciał, aby i oni poznali miłość i miłosierdzie Boga. Uważał ich za biednych, bo nie znali miłości Boga. Człowiek nie może dojść do pełni człowieczeństwa jeśli jej nie pozna. Troska o zbawienie dusz tych biednych oprawców powodowała w nim postawę miłosierdzia, której uczy Chrystus w Ewangelii.
