z nieodwracalnie zaburzonymi zależnościami między elementami środowiska nieożywionego i biocenozami.
w przypadku ustania działalności człowieka, wykształcające się w długim okresie mechanizmy samoregulacyjne doprowadziłyby do głębokich zmian w ukształtowaniu powierzchni terenu i szacie roślinnej.
