Wiersz Wisławy Szymborskiej „Minuta ciszy po Ludwice Warzyńskiej” poświęcony jest bohaterskiej nauczycielce, która zmarła w wyniku poparzeń, jakich doznała ratując dzieci z płonącego budynku.
Po treści wiersza nasuwa się refleksja i pytanie - jak każdy z nas zachowałby się na jej miejscu? Ta bohaterska kobieta nie potrafiła bezczynnie patrzeć, jak dzieci giną w płomieniach, dlatego wdarła się do budynku , choć inni dali za wygraną, z przerażeniem patrząc w płomienie. Byli wśród nich tacy, którzy w myślach byli wcześniej gotowi zginąć za innych, ale strach był silniejszy. Poetka pisała. że „tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono“ i ma to potwierdzenie w życiu. Nie wiemy jak zachowalibyśmy się w krytycznej sytuacji, czy stać by nas było na heroiczny, spontaniczny wyczyn. Dopiero poddani różnym sytuacjom poznajemy siebie.
