Odpowiedź :
Podmiotem lirycznym jest narrator , który opowiada historię zbrodni . Wersy są nieregularne , rymy krzyżowo parzyste. np. knieje -wieje ,czasu -lasu , oba - podoba,
epitety :"ciemny las , ostre szabelki , wieczysta noc ", szczera skrucha ,jesień zła, droga cnoty, wieczności brama ,
porównanie - " A rosną tak wysoko , jak on leży głęboko" zbladła jak chusta , pani ma kształt upiora ,
anafora - "Bieży zaraz do lasu , Bieży w dół do strumyka ". " Jak pan leży głęboko , Jak pan leży głęboko ".
metafora - " Cerkiew zapada w głąb Ziemia ją z wierzchu kryje " " Na niej rosną lilie a rosną tak wysoko ,jak pan leży głęboko "
epitety :"ciemny las , ostre szabelki , wieczysta noc ", szczera skrucha ,jesień zła, droga cnoty, wieczności brama ,
porównanie - " A rosną tak wysoko , jak on leży głęboko" zbladła jak chusta , pani ma kształt upiora ,
anafora - "Bieży zaraz do lasu , Bieży w dół do strumyka ". " Jak pan leży głęboko , Jak pan leży głęboko ".
metafora - " Cerkiew zapada w głąb Ziemia ją z wierzchu kryje " " Na niej rosną lilie a rosną tak wysoko ,jak pan leży głęboko "
epitety: „zbrodnia niesłychana“, „wieczna tajemnica“, „buk stary“, „ zsiniałe usta“, „srogie (...) kary“, „nocnej porze“, „tuman (...) wielki“, „gospodyni młoda“, „maleńkie dziatki“,
onomatopeja: „skrzyp, skrzyp“, „szepce“
powtórzenie: „I górą, i dołem, i górą.“
animizacja: „Zmrok pada, wietrzyk wieje“, „Spadła zapora“, „Ostre błyszczą szabelki“,
zdrobnienie: „wietrzyk“
wyliczenie: „Ciemno, wietrzno, ponuro“
metafory: „Cerkiew zapada w głąb“, „Lato za latem bieży“, „łzami zalał oko“, „Włos się na głowie jeży“,
porównania: „Pani na kształt upiora“, „lilije rosną wysoko, jak pan leży głęboko“, „zbladła jak chusta“
wykrzyknienia: „Stuk stuk, stuk stuk!“, „Nieboszczka bratowie! Twój mąż!“, „Ha! mąż, ha! trup!“, „Ach! biada mojej głowie!“,
anafory: „Jak pan leży głęboko/ Jak pan leży głęboko“, „Czekają wieczór dzieci;/
Czekają (...)/ Czekają (...)“, „A on już leży w grobie,/ A (...)/ A (...)“, „Ten, to ów okiem strzeli,/ Ten, to ów (...)“,
pytania retoryczne: „Co ciebie tutaj niesie?“, „Co robisz sama w lesie?“, „Ach jak pogodzić braci? Kto weźmie? Kto straci?“, „Czy nie jadą tu goście?“, „Gdzie on? gdzie mąż? gdzie trup?“