Odpowiedź :
I Wojny Światowej, jak również Wielki Kryzys, który spowodował załamanie światowego systemu ekonomicznego, pobudziły do działania nowego typu ruchy polityczne. Jednym z nich był komunizm, który po zwycięskiej Rewolucji Październikowej w Rosji (1917 roku) zmierzał do obalenia demokratycznych rządów państw europejskich i zastąpienia ich,,dyktaturą proletariatu”, czyli rządami klasy robotniczej. Drugim z takich radykalnych ruchów był faszyzm.
Ideologia faszyzmu skrajnie antykomunistyczna, jednak równocześnie wymierzona przeciwko demokracji. Konserwatyści i posiadacze majątków często wspierali ten ruch, uważając go za skuteczną ochronę przed komunizmem, jednak faszyzm był czymś więcej niż jedynie kolejnym ruchem prawicowym. Faszyści dążyli do ustanowienia w swoich państwach dyktatury opartej na rządach jednej partii – nietolerującej żadnej opozycji – na czele której stałby posiadający absolutną władze wódz.
Faszystowska władza
Faszyści przejmowali władze i utrzymywali ją zdobywając masowe poparcie społeczne dzięki wykorzystaniu nowoczesnych sposobów organizacji i propagandy. Wpajano ludziom, że posłuszeństwo i samopoświęcenie najwyższymi cnotami, a wojna najlepszym sprawdzianem charakteru danej jednostki.
,,Faszyzm” jest terminem używanym do opisania grupy uderzająco podobnych siebie ruchów, które przyjmowały wiele różnych nazw. Słowo to zostało wymyślone przez byłego socjalistę, Włocha Banito Mussoliniego, który w marcu 1919 r. założył organizacje o nazwie Fasci di Combattimenti, która następnie przekształciła się w Narodową Partie Faszystowską.
Na swojej drodze do władzy faszyści wykorzystywali niezadowolenie Włochów z wyników I Wojny Światowej. Włochy walczyły po zwycięskiej stronie, co jednak nie przyniosło krajowi oczekiwanych korzyści. Nie miałoby to aż takiego znaczenia, gdyby życie po wojnie powróciło do normy, jednak okres powojenny pełen był napięcia i niepewności. Na tym tle faszyści, w swoich czarnych uniformach, sprawiali wrażenie zdyscyplinowanych i dawali nadzieje na stabilizację sytuacji i przywrócenie porządku.
Ideologia faszyzmu skrajnie antykomunistyczna, jednak równocześnie wymierzona przeciwko demokracji. Konserwatyści i posiadacze majątków często wspierali ten ruch, uważając go za skuteczną ochronę przed komunizmem, jednak faszyzm był czymś więcej niż jedynie kolejnym ruchem prawicowym. Faszyści dążyli do ustanowienia w swoich państwach dyktatury opartej na rządach jednej partii – nietolerującej żadnej opozycji – na czele której stałby posiadający absolutną władze wódz.
Faszystowska władza
Faszyści przejmowali władze i utrzymywali ją zdobywając masowe poparcie społeczne dzięki wykorzystaniu nowoczesnych sposobów organizacji i propagandy. Wpajano ludziom, że posłuszeństwo i samopoświęcenie najwyższymi cnotami, a wojna najlepszym sprawdzianem charakteru danej jednostki.
,,Faszyzm” jest terminem używanym do opisania grupy uderzająco podobnych siebie ruchów, które przyjmowały wiele różnych nazw. Słowo to zostało wymyślone przez byłego socjalistę, Włocha Banito Mussoliniego, który w marcu 1919 r. założył organizacje o nazwie Fasci di Combattimenti, która następnie przekształciła się w Narodową Partie Faszystowską.
Na swojej drodze do władzy faszyści wykorzystywali niezadowolenie Włochów z wyników I Wojny Światowej. Włochy walczyły po zwycięskiej stronie, co jednak nie przyniosło krajowi oczekiwanych korzyści. Nie miałoby to aż takiego znaczenia, gdyby życie po wojnie powróciło do normy, jednak okres powojenny pełen był napięcia i niepewności. Na tym tle faszyści, w swoich czarnych uniformach, sprawiali wrażenie zdyscyplinowanych i dawali nadzieje na stabilizację sytuacji i przywrócenie porządku.