Odpowiedź:
Morze Bałtyckie, z uwagi na swe naturalne warunki hydrologiczne i morfologiczne oraz silną presję ze strony zlewni, jest bardzo podatne na degradację. Jego połączenie z Atlantykiem jest złożone, w związku z czym oddziaływania oceaniczne - przejawiające się w postaci dopływu wód o wysokim zasoleniu i natlenieniu - nie są na ogół intensywne. Jednym z szeregu zagrożeń dla Bałtyku jest podwyższony poziom stężenia substancji biogenicznych, prowadzący do eutrofizacji. Zjawisko to przejawia się między innymi się w postaci zakwitów fitoplanktonu. Szczególnie groźne są letnie zakwity sinic z uwagi na niebezpieczeństwo skażenia wybrzeży ważnych dla turystyki i rekreacji oraz pogłębianie deficytu tlenowego wód przydennych w głębszych rejonach akwenu. Przejawem oddziaływań degradujących ekosystem Bałtyku jest dopływ do tego zbiornika, i utrzymywanie się w nim, substancji zanieczyszczających, wśród których największe znaczenie mają związki chloroorganiczne, ropopochodne i metale ciężkie. Potencjalnym zagrożeniem jest także pojawianie się gatunków nieznanych wcześniej w Morzu Bałtyckim. Lista gatunków obcych w Bałtyku wydłuża się prawie co roku. W pierwszej dekadzie XXI w. odnotowano (począwszy od najstarszych znanych źródeł, czyli od XII w.) łącznie 98 gatunków obcych. Obecność niektórych z nich, np. babki byczej (Neogobius melanostomus) czy planktonowej wioślarki Cercopages pengoi może stanowić problem natury ekologicznej i ekonomicznej. Na rzecz poprawy stanu środowiska ekosystemu Morza Bałtyckiego i zmniejszenia istniejących zagrożeń podejmuje się, na poziomie między- i pozarządowym - szereg inicjatyw, których pozytywne wyniki, aczkolwiek spodziewane w dłuższym horyzoncie czasowym, obserwowane są już i dziś.