Janusz Korczak jako Ostatni Mohikanin.
Ze słownika języka polskiego możemy dowiedzieć się, że ostatni Mohikanin określa ,,osobę będącą ostatnim przedstawicielem jakiejś grupy, społeczności, która pielęgnuje ginące tradycje''. Janusz Korczak był niezwykłym pedagogiem, założycielem Domu Sierot, którego wraz z podopiecznymi wysiedlono z getta i skierowano na Umschlagplatz (miejsce koncentracji Żydów przed ich wywozem), co stanowiło dla nich wyrok śmierci. Co najważniejsze miał szansę uratowania własnego życia, gdyż został rozpoznany i zaproponowano mu ocalenie pod warunkiem opuszczenia wychowanków. Odmówił wybierając tym samym wierność swym podopiecznym. Wraz z 200 dziećmi został zamordowany w obozie zagłady Treblince 7 sierpnia 1942 roku. Lojalny własnym ideałom, niczym prawdziwy opiekun, trwał przy dzieciach do momentu śmierci i trzymał je za ręce. Janusza Korczaka można zatem nazwać obrońcą dzieci, który w czasie okupacji zdobył się na prawdziwe poświęcenia, mające na celu ratowanie najmłodszych. Stał się swego rodzaju Ostatnim Mohikaninem, uosobieniem bohaterstwa i odwagi, który początkowo prowadzony na śmierć, zmarł w komorze gazowej jako założyciel i przedstawiciel Domu Sierot.
Poeta getta Władysław Szlengel w wierszu: ,,Kartka z dziennika Akcji'' w następujący sposób opisał drogę Domu Sierot przed wysiedleniem:
,,Dziś widziałem Janusza Korczaka,
Jak szedł z dziećmi w ostatnim pochodzie,
A dzieci były czyściutko ubrane,
Jak na spacer niedzielny w ogrodzie.
Janusz Korczak szedł prosto na przedzie
Z gołą głową, z oczami bez lęku,
Za kieszeń trzymało go dziecko,
Dwoje małych sam trzymał na ręku''.
#SPJ1