Oda do Zabrza,
Województwa śląskiego kwiecie,
bez ciebie, tęsknota mnie gniecie,
Chodząc między pięknie murowanymi kamienicami,
smucę się wiedząc, że jest wiele ludzi pomiędzy nami,
którzy znać cię, nie znają. z tej pięknej strony,
Ze strony, z której nawet pięknie śpiewają wrony,
Ze strony, z której tramwai szelesty są miłe dla ucha,
Gdzie każdy, dobry człowiek znajdzie sobie bliskiego drucha.
Zabrzu mój mieście, mój sercu i kluczu do szczęścia.
Chce abyś wiedział, gdy przechodzę przez uliczki śródmieścia,
szczęście i ulga na mym sercu nastaje,
że tak piękne, a niewielkie miasto tyle spokoju nam daje.
Zabrze, me miasto, mój dom i dzieciństwo,
mieszkać na ziemiach twoich, to czyste błogosławieństwo.