- epitety: „chętn (...) mu równiną“, „drewnianą (...) krynoliną“, „nagłe podrygi“, „dębowym kapturem“, „sękatej skórze"
- personifikacja: „Wiatrak, (...)/ Poskrzypuje drewnianą w tańcu krynoliną“
- porównanie: „A na trawę, jak diabeł, miota cień rogaty.“
- apostrofa: „Wędrowcze (...)“
- pytanie retoryczne: „Co znaczą twoje wstrząsy i nagłe podrygi?, / Komu kłaniasz się wokół dębowym kapturem?, / Z kim tak trafnie rozmawiasz na migi i śmigi?/ W co wierzysz? Kogo widzisz nad sobą w lazurze?/ Gdybyś się uczłowieczył - jakie miałbyś lica?/ Co za stwór się zataił w twej sękatej skórze?/ Czym jesteś oglądany przez duchy z księżyca?“