Odpowiedź:
1.Po agresji III Rzeszy na Polskę został zwolniony z więzienia w Sieradzu, po czym po krótkim pobycie w Warszawie (uczestniczył w budowie umocnień obronnych[20]) przedostał się przez zieloną granicę na terytorium okupacji sowieckiej do Białegostoku, gdzie został kierownikiem schroniska dla byłych członków KPP.
2.Uczestnik wojny obronnej we wrześniu 1939, po agresji ZSRR na Polskę na uchodźstwie we Francji i Wielkiej Brytanii. Od 1939 wiceprzewodniczący Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej (substytutu Sejmu na uchodźstwie). Zdecydowany przeciwnik wejścia do rządu w Londynie przedstawicieli ugrupowań sanacyjnych („Nas dzieli krew rozstrzelanych chłopów”). Z tego powodu domagał się też od gen.
3.Od 1910 należał do kółka robotniczego prowadzonego przez Jana Hempla, który wywarł istotny wpływ na jego poglądy – m.in. pod jego wpływem Bierut zerwał z religią. W 1912 wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej – Lewicy. Działał również w sekcji odczytowej Lubelskiego Towarzystwa Społeczno-Oświatowego „Przyszłość”. Od końca 1912 do 1914 był pomocnikiem geometry w Lublinie, przejściowo w 1913 pracując w drukarni w Warszawie jako zecer.
4.Jako podporucznik rezerwy WP wziął udział w wojnie obronnej w 1939. Był oficerem zwiadowczym I dywizjonu 5 pac. 15 września 1939 dostał się do niewoli w okolicach Tomaszowa Lubelskiego. Uciekł z kolejowego transportu jenieckiego do Niemiec[10]. Od jesieni 1939 do 1941 stał na czele Polskiej Partii Socjalistycznej – Wolność, Równość, Niepodległość i Gwardii Ludowej WRN w okręgu krakowskim. Wraz z GL WRN podporządkował się Związkowi Walki Zbrojnej, zostając zaprzysiężonym oficerem tej organizacji. W czasie II wojny światowej był jednym z czołowych działaczy PPS-WRN. Kierownictwo tej organizacji planowało jego kandydaturę na stanowisko zastępcy Delegata Rządu na Kraj z ramienia PPS.
5.W czasie wojny ojciec 10 lutego 1940 został wywieziony przez Sowietów do łagru w ramach pierwszej wielkiej wywózki mieszkańców Kresów na Wschód. Stamtąd przedostał się do nowo formowanej armii Władysława Andersa. Zmarł 6 czerwca 1943 w Teheranie[5]. Jej matka współpracowała z Armią Krajową, została aresztowana przez Gestapo w listopadzie 1942, a we wrześniu 1943 rozstrzelana w lesie pod Białymstokiem.
6.13 maja 1901 w Ołońcu, zm. 25 maja 1948 w Warszawie) – rotmistrz kawalerii Wojska Polskiego, współzałożyciel Tajnej Armii Polskiej, żołnierz Armii Krajowej
7.W październiku 1946 został członkiem jedenastoosobowego komitetu Polskiej Partii Robotniczej w Belgii[16]. W 1948 wrócił do Polski (rok wcześniej do kraju przyjechała jego żona i synowie).
8.Stanisław Wyszyński – polski aktor filmowy i teatralny. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie w 1955. Występował jako aktor w warszawskich teatrach oraz w Teatrze Telewizji. Był także aktorem dubbingowym.
9.Jacek Jan Kuroń – polski polityk, historyk, działacz tzw. czerwonego harcerstwa, jeden z przywódców opozycji w okresie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, współzałożyciel Komitetu Obrony Robotników. Kawaler Orderu Orła Białego. Poseł na Sejm X, I, II i III kadencji.
10.Adam Michnik – polski publicysta, eseista, pisarz, historyk i działacz polityczny. W latach 1968–1989 dysydent i jeden z głównych działaczy opozycji demokratycznej w PRL. Od 1989 redaktor naczelny „Gazety Wyborczej”. Kawaler Orderu Orła Białego.
11.Roman Strzałkowski – uczeń VII klasy Szkoły Podstawowej nr 40 w Poznaniu, który zginął w wieku 13 lat od kuli w czasie szturmu robotników na gmach Komitetu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego podczas Poznańskiego Czerwca. Śmierć Strzałkowskiego urosła do rangi symbolu Poznańskiego Czerwca 1956.
Wyjaśnienie: