Odpowiedź:
odp
Wyjaśnienie:
Związane jest to z tym, że soczewka oka ulega akomodacji, czyli jej stopień wypuklenia jest regulowany w zależności od tego, w jakiej odległości znajduje się przedmiot, który chcemy zobaczyć. Dzięki temu promienie świetlne mogą wpadać do oka i być odbierane przez receptory świetlne na siatkówce. W przypadku tego doświadczenia bodźce świetlne, które dostały się do oka w momencie, gdy kropka była blisko, padały na plamkę ślepą, czyli miejsce ujścia nerwów wzrokowych, w którym nie ma żadnych receptorów i dlatego nie było widać kropki. W miarę jej oddalania od oka, promienie świetlne padały na inne miejsca siatkówki, przez co docierały one do receptorów świetlnych, które generowały obraz i dlatego kropka była widziana
