„Dżuma“ Alberta Camusa ma dwupoziomowy charakter - parabpoliczny, to znaczy, że pod warstwą realistyczną czyli epidemią dżymy, kryje się głębsza, alegoryczna wymowa. Już samo motto, którym jest opatrzona powieść, upewnia nas w tym, że jest to utwór wielowarstwowy, czyli paraboliczny: „Jest rzeczą równie rozsądną ukazać jakiś rodzaj uwięzienia przez inny, jak ukazać coś, co istnieje rzeczywiście, przez coś innego, co nie istnieje.“
Szerzącą się zarazę dżumy w Oranie, można odczytać jako opowieść o wojnie, która niesie ze sobą śmierć na masową skalę. Powieść można także odczytać jako utwór o nieśmiertelności zła istniejącego w świecie, o potrzebie heroizmu w walce z nim i ze śmiercią.