Budowa paprotników ( + schemat w pliku) :
Paprotniki są organowcami (mają ciało podzielone na organy), są
tkankowe.
Są grupą roślin lądowych, można je spotkać na polach i na bagnach. Zwykle stanowią składnik runa leśnego, lecz nieliczne gatunki mogą pojawić się również w środowisku wodnym.
Korzenie przybyszowe – drobne korzenie wyrastające z wielu miejsc łodygi (najczęściej z łodygi podziemnej czyli kłącza). Mocują roślinę w podłożu i umożliwiają pobieranie wody i soli mineralnych.
Kłącze – łodyga podziemna, organ przetrwalnikowy (umożliwiający zimowanie) paprotników. Gromadzi substancje odżywcze, by przetrwać zimę, rozwinąć się na wiosnę i nakarmić jeszcze niefotosyntetyzujące liście.
Liście – u paprotników występują w postaci liści złożonych (ogonek liściowy, na którym znajduje się poróżnicowana blaszka). Mogą (ale nie muszą) być zróżnicowane na sporofile i trofofile.
Sporofile – liście, na których powstają zarodnie.
Trofofile – liście odżywcze, służące tylko do fotosyntezy.
Liście niezróżnicowane na sporofile i trofofile są zielone i na spodniej stronie mają równo rozmieszczone kupki zarodni.
Paprotniki są źródłem pożywienia dla roślinożerców i miejscem życia drobnych zwierząt, również fakt wcześniej wspomniany, że są składnikiem runa leśnego i podszytu jest znaczeniem paprotników w przyrodzie.
Jeżeli chodzi o znaczenie paprotników dla człowieka: jest źródłem składników leczniczych, między innymi skrzyp polny.
Dwa przykładowe gatunki mszaków:
1. Torfowiec błotny
2. Rokietnik pospolity
