W wyniku cierpienia uczymy się tego, że życie nie jest piękną bajką, w ktorej zawsze wszystko idzie po naszej myśli. Uczymy się tego, że piękno rodzi się z bólu, a ból ten jest nauką, która do końca życia będzie naszym budulcem. Nie rodzina, nie miłość, nie przyjaciele, nie używki, tylko ból - bo odczuwając go doznajemy realiów własnej odporności, która po prostu sobie z niektórymi rzeczami nie radzi.
Cierpiąc, kwitniemy.
