Artur swoją postawą wyraża niechęć do stosunków społeczno ? obyczajowych panujących we współczesnym świecie. Młody chłopak pragnie powrotu do tradycji i stara się uświadomić rodzicom, że zburzyli oni właściwy porządek świata, który potrzebny jest według niego, aby móc normalnie funkcjonować. Rodzice nie potrafią zrozumieć syna, są przekonani, że życie bez konwencji, norm i zasad jest właściwe, uważają też, że trzeba pokonywać wszelkie możliwe ograniczenia. Stomil usiłuje wytłumaczyć Arturowi, jak wiele wywalczyło jego pokolenie, że dziś młodzi mogą traktować starszych ludzi bez szacunku, niekulturalnie zachowywać się przy stole czy też nie interesować się w ogóle sztuką i kulturą. Dla ojca, który za największą wartość uznaje wolność, a najważniejszą i jedyną zasadą jest jak twierdzi: ?nie krępować się i robić to, na co ma się ochotę?, nie do zrozumienia jest postawa syna, zarzucającego mu, że jedyne, co stworzyło starsze pokolenie to nieład, w którym nic poprawnie nie funkcjonuje. Stomil opowiada o wielkiej roli buntu, który sprawił, że narodził się na świecie postęp, według niego należy buntować się przeciwko wszystkiemu, ponieważ dzięki temu walczy się o lepszą przyszłość. Rodzice nie dostrzegają potrzeby ograniczania się zasadami, uważają, że żyli w ciężkich czasach, dlatego młode pokolenie powinno zupełnie inaczej funkcjonować.
LICZĘ NA NAJ <3