Wyjaśnienie:
Janko Muzykant to główny bohater noweli H. Sienkiewicza o tym samym tytule. Urodził się na wsi w biednej rodzinie. Był wątły, słaby i chorowity. "Chudy był zawsze i opalony, z brzuchem wydętym, z zapadłymi policzkami; czuprynę miał konopną, białą prawie i spadającą na jasne wytrzeszczone oczy” - tak pisze o nim autor. Ubierał się w białą koszulkę, a na głowę wkładał słomiany kapelusz.Był to chłopiec delikatny i wrażliwy. Kochał muzykę i wszystko, co gra: "W polu grała mu bylica w sadku pod chałupą ćwierkały wróble, aż się wiśnie trzęsły”. Często zatrzymywał się na polu i słuchał głosów przyrody. Wydawało mu się, że wszystko, co słyszy, gra - "myślał sobie, że cała wieś gra”. Nazywano go dlatego Janko Muzykant. Chłopiec łatwo się wzruszał w kościele, gdy grały organy, oczy mu zachodziły mgłą. Często chodził pod karczmę i patrzył jak ludzie tańczą. Kochał muzykę i wszystko, co gra. Był wrażliwy na piękno przyrody, która też mu grała.
Marzył o swoich skrzypkach, lecz bieda nie pozwalała na ich kupno. Był chłopcem zaradnym i pomysłowym – skoro nie mógł mieć prawdziwych, zrobił sobie je z gonta i włosia końskiego. Był marzycielem i potrafił całkowicie oddać się swym marzeniom. Często wyobrażał sobie, że ma takie skrzypki, jak lokaj we dworze. Żył w świecie czarów.
