Odpowiedź:
Pytanie - czy warto żyć zadają sobie od wieków chyba wszyscy ludzie. W życiu człowieka istnieją jednak sytuacje, kiedy traci ono sens. Dzieje się tak w chwilach, kiedy jesteśmy zrozpaczeni, np. po śmierci bliskiej osoby. Zdarza się, że osoba, która cierpi po takiej stracie nie może sobie poradzić ze swoimi uczuciami i chce podążyć tą samą drogą, co bliski człowiek. W takich sytuacjach człowiek myśli tylko o cierpieniu i zapomina, że ma dla kogo żyć. Uważam, że pomimo takich sytuacji warto żyć, ponieważ wokół nas są osoby, które nas potrzebują, a życie pomimo czasem bardzo trudnych chwil jest jednak bardzo piękne. W swojej pracy postaram się przedstawić argumenty, które będą świadczyć o prawdziwości postawionej przeze mnie tez od psychiki człowieka, ponieważ iskierkę nadziei o wiele szybciej dostrzegą optymiści niż pesymiści, którzy twierdzą, że nic dobrego już im się w życiu nie zdarzy. Bardzo wiele zależy również od tego, jak do naszych problemów będzie odnosić się nasza rodzina. Jeżeli rodzice albo rodzeństwo wyciągną do nas pomocną dłoń szybciej uda nam się dostrzec pozytywne cechy życia. Myślę, że rozmowy z najbliższymi mogą się okazać bardzo pomocne.
Pomimo, że człowiek w swoim życiu wielokrotnie spotyka się z cierpieniem, rozpaczą, zwątpieniem to jednak obok chwil złych są również te dobre. To np. chwile, kiedy jesteśmy dziećmi i z beztroską i radością podchodzimy do bardzo wielu spraw. Cieszy nas to, że są rodzice, to że świeci słońce, że możemy się bawić. Z każdym rokiem człowiekowi przybywa doświadczeń, jednak są momenty, kiedy zachowujemy tak samo jak wtedy, gdy byliśmy dziećmi. Cieszą nas jednak inne rzeczy, np. sukcesy w szkole, miłość czy przyjaźń. Większość z tych radości jest wynikiem obecności drugiego człowieka, ponieważ człowiek żyje w określonej społeczności. Uważam, że bardzo ważną sprawą jest to, aby nie patrzeć na świat egoistycznie, ponieważ radość życia daje obecność innych ludzi. Dla rodziny, przyjaciół warto żyć.
W świecie, w którym żyjemy spotykamy bardzo różnych ludzi. Jednych bardzo lubimy, przyjaźnimy się z nimi, a jeszcze innych nie jesteśmy w stanie zaakceptować za ich sposób bycia. Uważam, że życie jest piękne również dlatego, że na swojej drodze spotykamy ludzi o bardzo różnych charakterach i sposobach patrzenia na świat. Śmierć pozbawia nas poznawania takich osób i próby nawiązania przyjaźni. Myślę, że warto żyć dlatego, że człowiek ma do spełnienia na tym świecie określoną rolę, a ziemia bez niego nie byłaby wartościowa planetą. Jeżeli Bóg dał człowiekowi życie, to znaczy, że miał wobec niego jakiś plan. Uważam, że życie jest największą wartością jaką dostaliśmy od Stwórcy i powinniśmy je szanować.
Człowiek często nie docenia prezentów, które dostał od Boga. Jednym z nich jest przyroda. Myślę, że dając ją człowiekowi Bóg chciał pokazać, że my również jesteśmy jej częścią. Dzięki niej oddychamy, wypoczywamy, spożywamy posiłki, zapewniając swojemu organizmowi najpotrzebniejszych elementów. Uważam, że człowiek powinien szanować przyrodę i umieć docenić jej piękno. Ona przecież tak ubarwia nam codzienność, sprawia, że człowiek obcując z nią uspokaja się i nabiera chęci do życia. Wypoczywając na łonie natury można zapomnieć o wszystkich smutkach i skoncentrować się tylko na podziwianiu piękna tego, co stworzył Bóg.
Życie ludzkie jest pełne niespodzianek i nigdy nie jesteśmy w stanie przewidzieć co spotka nas jutro. Może właśnie dlatego jest tak piękne. Uważam, że ludzie czasem niepotrzebnie rozpamiętują straty i sprawiają, że ich życie jest smutne i traci kolory. Człowiek powinien nauczyć się zaakceptować pewne sytuacje, których nie potrafi przewidzieć, ponieważ nie ma na nie wpływu. Myślę, że zamiast narzekać i użalać się na to, że jest nam bardzo źle powinniśmy docenić to co dostaliśmy w życiu. Bardzo wielu ludzi postępuje w ten sposób, wydaje im się, że mają pecha i ściągają na siebie same złe rzeczy. Moim zdaniem jest to nieprawdą, ponieważ wszystko zależy od tego, jak człowiek radzi sobie w stresowych sytuacjach. Są przecież ludzie, którzy mają bardzo słabą konstrukcję psychiczną i nie potrafią dostrzec w żadnym aspekcie życia nadziei. Możliwe również, że nie chcą jej dostrzec, ponieważ lubią aby inni ludzie ich pocieszali i wciąż im pomagali. W takim stanie stają się egoistami, którzy zapominają, że ktoś może się zmagać z jeszcze większymi problemami.
Podsumowując moje rozważania chcę podkreślić stanowczo, że warto żyć. Pomimo tego, że życie wiąże się czasem z bardzo trudnymi i przerastającymi nas problemami. Mam nadzieję, że przytoczone argumenty pozwolą odpowiedzieć na pytanie postawione w temacie twierdząco. Warto przecież żyć dla ludzi, w świecie, który pomimo zła jest bardzo różnorodny, a dzięki temu piękny
mam nadzieję że choć trochę pomogłam ;)