- epitety: „Błękitno-złota moja! Wiosenna i jesienna!“, „moc niezmienna“
- apostrofa: „Ty jesteś moją żoną“, „Spójrz, proszę, w oczy moje“
- wyliczenie: „to we krwi mojej tłucze/ Popłochem, szczęściem, strachem, radością i wyskokiem!“, „Zamieram i wybucham, tryumfem wrę i huczę“
- powtórzenie: „w dal obłokiem,(...) w dal potokiem“, „i (...), i (...)“, „ja z żoną, żona, żonie...“
- anafora: „I (...)/ I (...)“
- wykrzyknienie: „Błękitno-złota moja! Wiosenna i jesienna!“
- przenośnia: „moc, co jeno rzuca w pokorze na kolana!“
