1.
Fraszka czyli drobiazg, rzecz niepoważna błahostka.
2.
Poeta podważa ważność wszystkiego co robimy i myślimy, ponieważ nie ma żadnej pewnej rzeczy, wszystko jest „fraszką”, wszystko przemija: uroda, pieniądze, sława. Nie ma więc sensu dążyć do jakieś celu, bo po drodze pewnie i tak wszystko ulegnie przewartościowaniu. Nie zgadzam się z tym ponieważ wiele zależy od naszej postawy, zaciętości i wytrwałości w dążeniu do celu.
3.
„Naśmiawszy się nam i naszym porządkom,
Wemkną nas w mieszek, jako czynią łątkom” - świata jako teatr (teatrum mundi), w którym człowiek jest w nim grającą swoją rolę marionetką, po której odegraniu schodzi ze sceny - umiera.
4.
a- anafora - „Fraszki to wszystko (...)” - podkreśla błahość wyznawanych przez człowieka wartości
b- wyliczenia: „Zacność, uroda, moc, pieniądze, sława” - ukazują, jak wiele oczekiwań wobec życia mają ludzie
c- porównanie: „Wszystko to minie jako polna trawa”- nadaje plastyczności obrazowi
d- epitety: „pewnej rzeczy”, „polna trawa”
