Odpowiedź :
1. umożliwia komunikację pomiędzy podprogramem wywołanym a programem wywołującym
2. określony język programowania, który w wyniku wywołania podprogramu, zostaje skojarzony z określonym parametrem podprogramu.
3. tworzona w momencie wejścia do bloku oraz usuwana z pamięci w momencie wyjścia z danego bloku
4. zmienna istniejąca przez cały czas życia programu i widziana z wielu miejsc w programie.
5. przekazywanie argumentu(parametru) przez wartość, przekazana zostaje kopia zmiennej jako argument procedury
6. przekazujemy do funkcji jakąś zmienną, zostaje utworzona w pamięci jej kopia. Wszystko co dzieje się wewnątrz funkcji odbywa się tak naprawdę na kopii zmiennej
7. przekazywanie argumentu przez referencję, do procedury jest przekazana sama zmienna jako argument procedury.
8. kontener danych, w którym poszczególne komórki dostępne są za pomocą kluczy, które najczęściej przyjmują wartości numeryczne.
9. tablice, które wymagają podania więcej niż jednego indeksu, aby określić położenie elementu w ich wnętrzu.
10. typ danych służący do przechowywania ciągu znaków.
11. informuje, o ile różni się wartość zmierzona od dokładnej.
12. stosunek błędu bezwzględnego do wyniku pomiaru.
13. przekształcenie postaci normalnej funkcji logicznej w postać, która umożliwia zbudowanie go z mniejszej liczby bramek.
2. określony język programowania, który w wyniku wywołania podprogramu, zostaje skojarzony z określonym parametrem podprogramu.
3. tworzona w momencie wejścia do bloku oraz usuwana z pamięci w momencie wyjścia z danego bloku
4. zmienna istniejąca przez cały czas życia programu i widziana z wielu miejsc w programie.
5. przekazywanie argumentu(parametru) przez wartość, przekazana zostaje kopia zmiennej jako argument procedury
6. przekazujemy do funkcji jakąś zmienną, zostaje utworzona w pamięci jej kopia. Wszystko co dzieje się wewnątrz funkcji odbywa się tak naprawdę na kopii zmiennej
7. przekazywanie argumentu przez referencję, do procedury jest przekazana sama zmienna jako argument procedury.
8. kontener danych, w którym poszczególne komórki dostępne są za pomocą kluczy, które najczęściej przyjmują wartości numeryczne.
9. tablice, które wymagają podania więcej niż jednego indeksu, aby określić położenie elementu w ich wnętrzu.
10. typ danych służący do przechowywania ciągu znaków.
11. informuje, o ile różni się wartość zmierzona od dokładnej.
12. stosunek błędu bezwzględnego do wyniku pomiaru.
13. przekształcenie postaci normalnej funkcji logicznej w postać, która umożliwia zbudowanie go z mniejszej liczby bramek.