Mechanizm parcia korzeniowego jest formą aktywnego pobierania wody przez roślinę tzn. że wymaga on nakładu energii pochodzącej z hydrolizy cząsteczki ATP, energia ta jest wykorzystrywana do aktywnego transportu jonów z roztworu glebowego do komórek korzenia (wbrew gradientowi stężeń) co prowadzi do obniżenia potencjału wody w komórkach korzenia i skutkuje osmotycznym napływem wody z roztworu glebowego (gdzie potencjał wody jest wyższy) do komórek korzenia (gdzie wyższe jest ciśnienie osmotyczne).
Siła ssąca liści jest formą biernego pobierania wody przez roślinę, a więc nie wymaga ona nakładu energii, polega ona na parowaniu wody z nadziemnych części rośliny min. liści co skutkuje obniżeniem jej potencjału w tych strukturach w efekcie czego w komórkach liści dochodzi do wzrostu ciśnienia osmotycznego co pociaga za sobą osmotyczny napływ wody z łodygi do liści, a to przekłada się na osmotyczny napływ wody z korzenia do łodygi i w konsekwencji z roztworu glebowego do korzenia.