Działalność Polskiej Partii Socjalistycznej w okresie międzywojennym
Polska Partia Socjalistyczna (PPS) to lewicowa partia polityczna założona w 1892 roku. Okres międzywojenny to czas pomiędzy I a II wojną światową (1918-1939 r.).
PPS była główną siłą powołanego w listopadzie 1918 roku Tymczasowego Rządu Ludowego Republiki Polskiej na czele z Ignacym Daszyńskim.
Kolejny rząd (na którego czele stał Jędrzej Moraczewski) wprowadził regulacje dotyczące czasu pracy: 8 godzin dziennie, 46 godzin tygodniowo. Zarządził także wprowadzenie obowiązkowych ubezpieczeń chorobowych dla robotników.
W sierpniu 1920 roku PPS zorganizowała dwie jednostki:
- Robotniczy Komitet Obrony Warszawy,
- Robotniczy Pułk Obrony Warszawy.
Wielu działaczy PPS wzięło udział w Bitwie Warszawskiej przeciwko bolszewikom.
W 1927 roku PPS przeszła do opozycji i pozostała w niej aż do wybuchu II wojny światowej.
