1. Argumenty Stanisława Augusta Poniatowskiego:
- król uważał, że trwająca w kraju insurekcja pogrążyła Polskę w zniszczeniu i nieszczęściu, dlatego dalsze próby reform i rządzenia się nie powiodą,
- Poniatowski był przekonany, że w obecnej sytuacji politycznej nie będzie już w stanie skutecznie władać krajem i na tronie nie może być już użyteczny dla ojczyzny,
- abdykacja była według władcy kluczem do uspokojenia nastrojów społecznych i osiągnięcia spokoju wśród ludności Polski,
- z aktu abdykacji wynika także, że król wierzył, że Katarzyna II okaże Rzeczpospolitej łaskę i litość,
- Poniatowski chciał także zachować godność królewską, uważał, że abdykacja jest bardziej honorowa niż przymusowe zrzeczenie się władzy,
2. Czy król postąpił słusznie?
W chwili abdykacji Stanisława Augusta Poniatowskiego, czyli w listopadzie 1795 roku, Rzeczpospolita praktycznie już nie istniała. Myślę, że rozkład państwa był wówczas zbyt daleko posunięty i nie było możliwości zachowania polskiej państwowości na drodze dyplomacji i reform politycznych.
Dlatego uważam, że ostatni władca I Rzeczpospolitej postąpił słusznie, ponieważ w tamtym momencie dziejowym nie było już innego wyjścia. Królowi można jedynie zarzucić przesadną wiarę w dobre intencje Rosji, co wynikało z jego osobistych powiązań z carycą Katarzyną II.
#SPJ1
