"ŚWITEZIANKA" ADAM MICKIEWICZ
Czas akcji:
- czas baśniowy (wydarzenia miały miejsce prawdopodobnie w bardzo odległej przeszłość),
- noc
- koniec lata
Miejsce wydarzeń:
- Jezioro Świteź
- las w okolicy jeziora
Narrator:
- nie jest skonkretyzowany (nie znamy jego personaliów)
- narracja trzecioosobowa (jest obserwatorem zdarzeń, próbuje je także komentować i nie uczestniczy w zdarzeniach)
Ballada
z liryki:
- nastrojowość,
- emocjonalność
z epiki:
z dramatu:
pozostałe cechy:
- wyraźnie zarysowana akcja,
- nastrój grozy i tajemniczości,
- ukazanie emocji bohaterów
Nastrój:
- tajemniczość,
- groza,
- niesamowitość.
Świtezianka/dziewczyna
Cechy, zachowanie:
- piękna,
- dobra,
- zakochana w młodzieńcu, ale jednocześnie nieufna,
- żąda przysięgi miłości,
- nie wierzy ukochanemu,
- jest podejrzliwa, wydaje się, że z góry zakłada możliwość zdrady.
Lecz jako nimfa:
- przewrotna,
- złośliwa,
- wyrachowana; wie, że młodzieniec nie oprze się jej czarom, prowokuje go do zdrady.
Ocena (własna, ale napiszę Ci przykładową wersję): Uważam, że Świtezianka postąpiła nieuczciwie, oszukując naiwnego strzelca. Być może młodzieniec może wcale nie dopuściłby się zdrady, gdyby nie fakt, iż przybrała ona postać innej kobiety. Wobec czarów był bezsilny.
Strzelec
Cechy, zachowanie:
- podatny na kobiece wdzięki,
- niestały w uczuciach, jednak wobec dziewczyny młodzieniec składa przysięgę wierności wierząc, że jej dotrzyma,
- chce się dzielić z tajemniczą dziewczyną swoją chatą i wszystkimi swoimi zasobami, choć nie wie o niej zupełnie nic.
Wina: Mimo swych zapewnień, że nie zdradzi swojej ukochanej, gdy ujrzał piękną Świteziankę, zapomniał o tym i był gotów do zdrady, omamiony pięknem zjawy.
Kara: Zmarł, pochłonęła go ziemia, a jego dusza będzie wiecznie cierpieć od ognia piekielnego pod modrzewiem, przy którym przysięgał swoją wierność. Wiecznie będzie jęczał pod tym drzewem.
Okoliczności łagodzące:
- wahał się przed podjęciem decyzji o zdradzie,
- uległ tylko chwilowej pokusie, która była zbyt silna, aby można było się jej oprzeć,
- tak naprawdę nie znał wybranki swego serca,
- został poddany okrutnej próbie,
- jego związek z dziewczyną nie opierał się na zaufaniu.
Język utworu
epitety:
- „ognik nocny”,
- „piękna dziewczyno”,
- „sarna płocha”
porównanie:
- „Jak mokry jaskier wschodzi na bagnie,
- "Jak ognik nocny przepada”,
- „Znikła jak lekki powiew wietrzyka”
onomatopeja:
- szeleszcze,
- zaszumiał,
- świsnął
metafora:
- "Tak się w nim serce rozpływa"
- "Jej twarz jak róży bladej zwoje"
- "Po wodnym pląsać krysztale"
pytania retoryczne:
- „Gdzie dom twój, gdzie są rodzice?”
- "Jaki chłopak to piękny i młody? "
- "Jaka to obok dziewica? "
Mam nadzieję, że pomogłam. :)
