Wokulski jako romantyk:
- jest patriotą nie wahającym się walczyć za wolność ojczyzny, za udział w powstaniu zostaje zesłany na Sybir
- przeżywa wielką, nieszczęśliwą miłość do Izabeli Łęckiej -
dla niej pojechał do Bułgarii na wojnę, by na handlu pomnożyć swój majątek, wykupił długi jej ojca Izabeli, bronił jej honoru w pojedynku
- miał również romantyczne wyobrażenie miłości, ukierunkowane przez poezję, idealizował Izabelę
- przypieczętowaniem nieszczęśliwej miłości Wokulskiego była zdrada Izabeli i jego samobójcza próba
- po tym zdarzeniu ogarnęła go apatia i popadł w stan depresji, stronił od ludzi i jak przystało na romantycznego, nieszczęśliwego kochanka tajemniczym stał się jego los. Znikł, udając się w nikomu nieznanym kierunku.
Wokulski jako pozytywista:
- realizował hasła- pracy organicznej na przykład przez otwarcie nowego sklepu czy założenie spółki handlowej, a także hasła pracy u podstaw, udzielał się charytatywnie, pomagał ubogim. Dobroć Wokulskiego docenili między innymi: Wysocki, któremu załatwił pracę dróżnika w Skierniewicach, by był bliżej rodziny czy Marianna, była prostytutka, której pomógł wyjść na prostą
- nie stronił od krytyki polskiej arystokracji, która była grupą społeczną oderwaną od reszty społeczeństwa, zepsutą moralnie, żyjącą w obłudzie, czego dowodem były kwesty na rzecz biednych, organizowane nie ze współczucia dla ich losu, ale po to, aby pokazać się w towarzystwie.
- Wokulski był zwolennikiem asymilacji Żydów - robił z nimi interesy, przyjaźnił się z Szumanem, a dzięki Szlangbaumowi anonimowo kupił kamienicę Łęckich
- wspierał naukowców, gdyż sam w przeszłości interesował się pracą naukową. Jednym z nich był Ochocki , młody naukowiec, bardzo zdolny absolwent dwóch wyższych uczelni. Wsparł finansowo także profesora Geista, wynalazcę metalu lżejszego od powietrza.