Polityka zagraniczna Rzeczpospolitej w II połowie XVII wieku:
- w II połowie XVII wieku Polska była krajem, w którym dominującą pozycję mieli przedstawiciele stanu szlacheckiego, a władca był wybierany na drodze wolnej elekcji, dlatego elementem polskiej polityki zagranicznej było pozyskiwanie kandydatów na władcę wśród przedstawicieli zagranicznych dynastii,
- ponadto w XVII wieku Rzeczpospolita prowadziła wojny z sąsiadami, a przede wszystkim ze Szwecją, Turcją i Rosją, dlatego nieodłącznym elementem jej polityki zagranicznej było prowadzenie tych konfliktów, a także zawieranie układów sojuszniczych i pokojowych,
- warto także wspomnieć o szeregu konfliktów dyplomatycznych Rzeczpospolitej z innymi państwami europejskimi, nasz kraj, w którym władcy byli wybierani przez szlachtę często musiał zmagać się z pretensjami innych dynastii do korony polskiej, a także ze sporami religijnymi, które dotyczyły związków dynastycznych z innym krajem (na przykład podczas panowania protestanckiej dynastii Wazów w katolickiej Polsce),
Na tej podstawie można stwierdzić, że polityka zagraniczna Rzeczpospolitej w II połowie XVII wieku była związana z ustrojem naszego kraju i wybieralnością władcy, a także z konfliktami międzynarodowymi, które miały charakter religijny, dyplomatyczny lub zbrojny.
#SPJ1
