Pozycja papieża w średniowiecznej Europie:
- w czasach potęgi państwa Franków i panowania Karola Wielkiego, odnowiono ideę władzy uniwersalnej, czyli starań o połączenie zasad oraz władzy cesarza i papieża,
- później, w czasach monarchii ottońskiej, cesarz Otton I zaczął odwoływać się do idei cezaropapizmu, czyli dominacji cesarza nad papieżem (nakazał papieżowi koronować się na cesarza i wydał dekret, który zmuszał duchownych do składania hołdu lennego),
- historycy uważają panowanie cesarza Henryka III za apogeum przewagi cesarza nad papieżem,
- zmiany zaszły dopiero około XI wieku, kiedy papież Mikołaj II zreformował zasady wyboru papieża i wzmocnił jego pozycję,
- jeden z jego następców - Aleksander II wymusił na cesarzu uznanie jego zwierzchności nad Hiszpanią, co było kolejnym krokiem w umacnianiu pozycji papieża,
- ostatecznie supremację papieską udowodnił papież Grzegorz VII, który wygrał spór z cesarzem Henrykiem IV i zdobył prawo do nadawania inwestytury w Europie,
Na tej podstawie można stwierdzić, że proces umacniania się pozycji papieża w średniowiecznej Europie polegał na stopniowym uwalnianiu się spod dominacji cesarza i doprowadził do ostatecznej dominacji papiestwa.
#SPJ1
