Wizja świata przedstawiona w utworze Stanisława Barańczaka "Jeżeli porcelana, to wyłącznie taka" może być bliska naszym poglądom.
Uważam, że w życiu łatwiej jest funkcjonować, jeśli nie przywiązujemy się do otaczającej nas rzeczywistości. W ten sposób oszczędzić sobie możemy rozczarowań i czuć się jak w domu nie tylko tam, gdzie otaczają nas znajome nam przedmioty.
Życie pozbawione bliskich nam rzeczy może wydawać się pełne smutku i samotności, ale to tylko od nas zależy, jak do tego podchodzimy. To my decydujemy czy bliskie są nam konkretne przedmioty, czy codziennie nowe bodźce uzyskiwane od zmieniającego się świata. Wiersz Barańczaka namawia nas do porzucenia przyzwyczajeń i oddania się nieznanemu bez zbędnego bagażu.
Wiersz "Jeżeli porcelana, to wyłącznie taka" Stanisława Barańczaka pochodzi z tomu "Tryptyk z betonu, zmęczenia i śniegu". Porusza problem przyzwyczajania się do przedmiotów i ulotności naszej rzeczywistości.
#SPJ1