Mimo tego, że na weselu bawią się goście z miasta i chłopi, że inteligent poślubił pannę z ludu, to więcej dzieli te klasy społeczne niż łączy. Dzieli je ogromna przepaść materialna, rodowa, historyczna i kulturowa.
Na przeszkodzie do sojuszu stoi przeszłość. Wciąż w pamięci inteligencji tkwią obrazy z rzezi galicyjskiej z 1846 roku. Jest to jedna z przyczyn niechęci, a wręcz nieufności inteligencji do chłopów. Nawet Pan Młody, który jest chłopomanem, nie może zapomnieć wydarzeń, które dotknęły jego rodzinę. Chłopi z kolei pamiętają wyzyskiwanie ich w okresie pańszczyzny.
Ponadto inteligenci udają jedynie zainteresowanie chłopami, mając poczucie wyższości nad nimi. Widać to np. w rozmowie Czepca z Dziennikarzem o polityce. Chłop wspomina bohaterstwo i waleczność chłopów w Powstaniu Kościuszkowskim. Wskazuje na siłę i zapał chłopów do walki, sygnalizuje ich zainteresowanie sprawami politycznymi. Dziennikarz jednak lekceważy tę wypowiedź. Chciałby bowiem, aby wieś pozostała spokojna, zaciszna, sielankowa, a wszystko to z obawy przed radykalnymi wystąpieniami chłopstwa.
Goście z miasta zachwycają się wsią, ale nie znają realiów życia na niej. Np. Pan Młody jest podekscytowany wyglądem żony, ubranej w tradycyjny strój ludowy. Według niego wygląda jak lalka, traktuje ją jak zabawkę. Proponuje jej aby zdjęła buty, nie wie że jest to niedopuszczalne na weselu. Popełnia gafę, pomimo swojej fascynacji wiejską kulturą tak naprawdę jej nie zna.
Także W rozmowie Radczyni z Kliminą widać jak mało inteligenci wiedzą o życiu na wsi. Radczyni nie zna terminów prac polowych. Zachowuje się protekcjonalnie, wyniośle, nie ukrywa, że nudzi ją rozmowa z wiejską gospodynią.