Miejsca zamieszkania Tomasza Judyma
- z rodzicami - była to pełna wilgoci i smrodu suterena. Dom ten przynosił Tomaszowi wiele złych wspomnień. Porównywał go do "jamy podziemnej" stworzonej po to, aby "hodować w ciele choroby, a w sercu nienawiść do świata".
- u ciotki - był to dom, przez który przewijali się liczni klienci ciotki. Tomasz musiał spać w przedpokoju na sienniku, który mógł rozwinąć dopiero po wyjściu ostatniego klienta. Był tam traktowany po macoszemu, jako chłopiec na posyłki.
- na stancji w Paryżu - było to puste kawalerskie mieszkanie na Boulevard Voltaire. Było nudne i banalnie urządzone.
- w Warszawie po otwarciu praktyki - był to trzypokojowy lokal z urządzonym w jednym z pokoi gabinetem i małą poczekalnią. Znajdował się na parterze, wychodził na ulicę Długą, był minimalistycznie urządzony i ciemny.
Powieść "Ludzie bezdomni" Stefana Żeromskiego opisuje życie młodego lekarza Tomasza Judyma, historię jego miłości do Joanny Podborskiej i realia życia w końcówce XIX wieku.
#SPJ1
