Starożytni Grecy uczynili ciało punktem wyjścia do rozważań na temat piękna z powodu następujących przyczyn:
- piękno było dla nich tym samym, czym harmonia, ład, prawidłowość;
- piękno dostrzegano przede wszystkich w tworach natury, a więc i w ludzkim ciele;
- piękno oznaczało m.in. zdrowe, proporcjonalne, idealne ciało;
- ideę piękna wyrażała rzeźba ukazująca wysportowane ludzkie ciało;
- sztuka wg. starożytnych Greków miała pokazywać doskonałe piękno, w tym piękno ciała - ono miało stanowić cel wszystkich, należało w życiu dążyć do tego, by mieć piękne, wysportowane ciało (dlatego tak wiele powstawało rzeźb nagich ciał);
- tworzono posągi zgodne z antycznym wzorem piękna (klasycznym greckim kanonem piękna) – spokojne, poważne, dostojne, łagodne, zazwyczaj ukazujące nagość ciała młodych ludzi, przeważnie mężczyzn, określone przez Greków proporcje, muskulaturę.