Odpowiedź :
Charakterystyka baroku i sarmatyzmu.
Barok:
- przypada na koniec XVI – koniec XVII wiek,
- na terenie Polski: XVII – lata 30. XVIII wieku,
- nazwa wywodzi się od słowa ,,barocco'', oznaczającego nieregularna perła.
- rozwój przypada na okres, kiedy kościół posiada dominującą pozycję w Europie,
- wiodące hasło przewodnie: ,,Marność nad marnościami i wszystko marność'' pochodzące z Księgi Koheleta.
- charakteryzuje się skupieniu uwagi na religii,
- sylwetka boska w centrum zainteresowania,
- występował światopogląd mistycyzmu, zakładającego łączność duszy ludzkiej z boską.
- dualizm, zakładający dwoistość, obecność dwóch zjawisk,
- motyw przemijania, miłości, śmierci.
Sarmatyzm:
- dogmat XX-wiecznej humanistyki polskiej,
- kultura staropolska,
- założenie, że ludy słowiańskie wywodzą się od Sarmatów,
- mit etnogenetyczny: szlachta wywodziła się od starożytnego ludu Sarmatów.
- Sarmaci mieli cechować się męstwem, odwagą i miłością do ojczyzny,
- u podstaw leżała tradycja i konserwatyzm,
- z czasem został oceniany negatywnie, zarzucając szlachcie biesiadowanie i awanturnictwo oraz zatracenie pierwotnych wartości.
Barok określa się jako główny europejski kierunek, przypadający na XVII wiek. Sarmatyzm bywa nazywany polską odmianą baroku, nawiązywała ściśle do kultury szlacheckiej.
#SPJ4
