Warstwa chłopska w Weselu Wyspiańskiego.
Wyspiański wyłamuje się z panującej w epoce chłopomanii, obraz tej grupy społecznej, który przedstawia w Weselu jest niepozbawiony wad, wręcz przeciwnie autor te wady unaocznia i piętnuje.
Jedną z przestrzeni, na których te wady są szczególnie widoczne jest stosunek warstwy chłopskiej do sprawy niepodległości polskiej. Chłopi mimo, że przedstawieni jako wielka siła narodu, potencjalnie zdolna do wiekopomnych czynów, są również przedstawieni jako masa nieco bezwolna i niezdolna do obycia się bez kierownictwa ze strony inteligencji. Chłopi sami nie są zdolni do czynu niepodległościowego, przeszkadzają im ich rozliczne wady; awanturnictwo, pijactwo i zazdrość względem szlachty (przebijają tutaj echa rabacji galicyjskiej). Ich olbrzymi zapał wymaga skutecznego ukierunkowania, gdyż inaczej może być on niszczycielski. Chłopi zresztą sami zdają sobie sprawę, że nie dojrzeli do podmiotowej roli w społeczeństwie, są świadomi, że żeby mogli odegrać większą rolę jest im potrzebny przywódca, który wywodzić się może tylko z szeregów odpowiednio ukształtowanej inteligencji.
Wyspiański ogólnie maluje jednak ponury obraz, zakładający brak perspektyw na taką inteligencko-chłopską współpracę, jego zdaniem niezbędną do wykorzystania niespożytej siły drzemiącym w warstwach ludowych.