Antygona za najwyższe uznawała prawa boskie, dlatego przeciwstawiła się nakazowi Kreona, a więc prawu ziemskiemu i dokonała pochówku Polineika, uznanego za zdrajcę. Uważała, że obowiązkiem kochającej siostry jest pochowanie brata z należytymi honorami, tym bardziej, że należał on do królewskiego rodu Labdakidów. Jej zdaniem prawo ludzkie nie może zmienić odwiecznego porządku prawa boskiego, które stoi wyżej nad prawem ludzkim, a Kreon wydając zakaz pochówku naraża duszę Polinejka na pohańbienie.
Ponadto uważała, że śmierć zmazuje wszelkie winy danej osoby, dlatego żadna zemsta ze strony króla nie ma sensu, tym bardziej, że po śmierci nie podlega się ziemskim prawom, ale należy się do bogów, dla których nie ma zwyciężonych i pokonanych.
Zdaniem Antygony prawo ludzkie nie może zmienić odwiecznego porządku prawa boskiego, które stoi wyżej nad prawem ludzkim. Antygona postępując zgodnie z własną hierarchią wartości, samodzielnie dokonała pochówku brata, mimo groźby surowej kary.
Antygona była kobietą odważną, śmiałą i pełną męstwa, ponieważ nie zważała na ewentualną karę za sprzeciwienie się władcy i broniła prawa do pochówku Brata. Miała też odwagę przyznać się do popełnionego czynu i z dumą przyjąć tego skutki. Nie sprzeniewierza się wyznawanym wartościom, kierując się miłością i zasadami wynikającymi z prawa boskiego.